Δημοσιεύτηκε στις: Μάιος 30, 2025
Κάλεσμα στο δικαστήριο των δύο αντιφασιστών συντρόφων την Παρασκευη 30/5
Η δίωξη των δύο αντιφασιστών συνεχίζεται με την επερχόμενη δίκη στο Α’ τριμελές εφετείο κακουργημάτων Αθηνών. Οι δύο σύντροφοι κατηγορούνται για 9 ενέργειες κατά την περίοδο 2017-2019 με ανάληψη ευθύνης υπό το όνομα Ταξιαρχία Λουκμαν, Ταξιαρχία Παύλος Φύσσας κ.α.
Ο αποκλεισμός της ανθρωπιστικής βοήθειας αποτελεί όπλο στην φονική φαρέτρα των σιωνιστών. Ο λιμός και η ασθένεια, σε μια λωρίδα γης βομβαρδισμένη χωρίς καμία υποδομή, είναι ενα είδος βιολογικού πολέμου, που στοχεύει την εξόντωση αρχικά των γηραιότερων και των παιδιών. Η νέα γενιά Παλαιστινίων αργοπεθαίνει στα χέρια της πείνας, ο πολύπαθος και ηρωικός λαός αργοπεθαίνει σε μια κατάσταση εξαίρεσης, σε ζωντανή μετάδοση και με τις ευχές της Δύσης, πράγμα πρωτοφανές, ακομα και για την ιμπεριαλιστική Δύση, η επιστράτευση αυτών των μέσων μαζικού θανάτου. Σήμερα, το πρωί της Τρίτης, ενώ ο βομβαρδισμός συνεχίζεται με απίστευτη ένταση, ο Νετανιάχου άφησε να περάσουν 5 φορτηγά πλοία από το πέρασμα της Ράφα. Τα 2 εκ των 5 είχαν μέσα νεκροσέντονα. Η Παλαιστίνη, από την μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου, μετατρέπεται στον μεγαλύτερο ομαδικό τάφο του κόσμου.
Οι σύντροφοι έρχονται αντιμέτωποι με ένα βαρύτατο κατηγορητήριο. Ως επόμενο της όξυνσης των κατασταλτικών πρακτικών του κράτους και της διεύρυνσης του νομικού του οπλοστασίου με σκοπό την ποινικοποίηση της πολιτικής και δη αντιφασιστικής δράσης (μια ακόμα απόδειξη ότι φασίστες, αφεντικά και κράτος κάνουν πλάτες οι μεν στους δε) το κατηγορητήριο θα είναι αναβαθμισμένο με προσθήκες των άρθρων 187 και 187Α οι οποίες έγιναν στοχευμένα ώστε σαθρά να συσταθεί η κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης υπό την επωνυμία "Ταξιαρχία". Αντικρίζουμε πλέον την εδραίωση των νέων αναβαθμισμένων κρατικών πρακτικών με τη διεύρυνση της έννοιας του "εσωτερικού" εχθρου. Ταυτόχρονα όλα αυτά τα χρόνια πριν την εκδίκαση της υπόθεσης, επικρατεί ένα καθεστώς αδυσώπητης "ομηρίας" καθώς οι τραπεζικοι λογαριασμοι των συντρόφων εχουν παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα παγωμένοι. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, οι αγωνιστές αντιμετωπίζουν και τον φασιστικό οχετό στην δικαστική αίθουσα, με καταθέσεις και μαρτυρίες από μέλη της Χρυσής Αυγής (με έναν να είναι και ο Ηλίας Κασιδιάρης, πρωτοστάτης του νεοναζιστικου μορφώματος με τα γνωστά τάγματα εφόδου) και του ακροδεξιού χώρου γενικότερα.
Μην κοροϊδευόμαστε, αυτή η παγκόσμια επέλαση του φασισμού, με τα όποια εκάστοτε ιδιόμορφα εγχώρια χαρακτηριστικα του, είναι το αποκούμπι του συστήματος για να επιλύσει τις αντιφάσεις του. Είναι η ίδια η εσωτερικη του διάρθρωση που οδηγεί με ιστορική βεβαιότητα και νομοτέλεια στο εσχατο σημείο αυτού του κοινωνικου κανιβαλισμού. Ο φασισμός είναι σώμα από το σώμα του καπιταλισμου, είναι βγαλμένος από τα σπλάχνα του, η ουσία του στην πιο αποκεκαλυμμένη, απογυμνωμένη μορφή του. Η λειτουργία του είναι να διαλύσει το εργατικό κίνημα, να μεταμορφώσει το κράτος στην πλέον αυταρχική και ιμπεριαλιστική μορφή του και να προστατέψει το κεφάλαιο στο βάθαιμα της κρίσης.
Αυτή η ταση αποκτηνωσης και κοινωνικής εξαχρειωσης δεν είναι ασυνάρτητη με την όξυνση των ιμπεριαλιστικων δυναμεων και τη δημιουργία δύο πόλων στη Δύση και στην Ανατολή εξοπλισμένα για μια επικείμενη γενικευμένη σύρραξη. Η κρίση δεν είναι παροδική. Αντίθετα οριστικοποιειται, βαθαίνει και εντείνεται. Στο εγχώριο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι, η ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση σπάζοντας κάθε κοινωνικό ανάχωμα επιδίδεται σε πρωτοφανή πολιτική ασυδοσία. Με την εγκληματική πολιτική της επαναπροώθησης και των απάνθρωπων πρακτικών του λιμενικού νομιμοποιεί την ανάπτυξη αντιμεταναστευτικων ιδεολογηματων και αναζωπύρωσης της φασιστικής απειλής. Ταυτόχρονα,τα εργατικά κεκτημένα τόσων χρόνων υποχωρούν, η ισχύουσα πολιτική πολυδιάσπαση ισοδυναμεί με οπισθοχώρηση και τα τεκμηριωμενα προτάγματα εκλείπουν, οπότε και ο αντιδραστικός φασιστικός λόγος βρίσκει πρόσφορο έδαφος να ανθίσει και να βρει απήχηση.
Χρέος και ιστορικο καθήκον του αγωνιστικού αντιφασιστικού χώρου είναι να σταθούμε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες στους διωκόμενους συντρόφους και σε κάθε αντιφασίστα και αντιφασίστρια, τόσο στις αίθουσες, όσο και στον δρόμο, αφήνοντας όλο και λιγότερο χώρο, όλο και λιγότερη φωνή στη ρητορική μίσους απέναντι στους κοινωνικά αδυναμους και κατατρεγμένους αυτού του κοσμου. Η σύγκρουση των δύο αυτών κόσμων ήταν, είναι και θα είναι αγώνας ταξικός. Αγώνας από τα κάτω, απέναντι σε κράτος, κεφάλαιο και φασισμό.