Δημοσιεύτηκε στις: Μάιος 11, 2025
Παρέμβαση / Συγκέντρωση στην Αγγλική πρεσβεία, Τρίτη 13/05 στις 19:00
Βρετανία: Συνένοχη στη σφαγή του παλαιστινιακού λαού
1.5 χρόνο από την εκδήλωση της συντονισμένης επιχείρησης των οργανώσεων της παλαιστινιακής αντίστασης «Καταιγίδα Al Aqsa» ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού ενάντια στην αποικιοκρατική σιωνιστική κατοχή παραμένει, πεισματικά, ζωντανός.
Ο αγώνας ενός λαού ο οποίος έχει υποστεί για δεκαετίες κάθε μορφή δολοφονικής βίας στοιβαγμένος σε μια στενή λωρίδα γης, πλήρως αποκλεισμένος από τις ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις και επί της ουσίας έγκλειστος στην μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή στον κόσμο, πληρώνοντας κάθε μέρα το τίμημα της πεισματικής άρνησης του να υποταχθεί στον καταπιεστή του, να παραιτηθεί από το αυτονόητο και κεκτημένο δικαίωμα του για αυτοδιάθεση. Για Γη και Ελευθερία.
Ένας αγώνας που κατάφερε να σηματοδοτήσει την κατάρρευση του απυρόβλητου της φαινομενικής παντοδυναμίας της σιωνιστικής πολεμικής μηχανής και να παράξει την εικόνα ενός λαού ο οποίος παρά τις αδιανόητες συνθήκες που αντιμετωπίζει, μπορεί να οργανώνεται και να επιτίθεται χτυπώντας δυνατά τον δυνάστη του.
Μία εικόνα αντίστασης η οποία δημιούργησε αλυσιδωτές αντιδράσεις και ρίγη ανησυχίας στο κυρίαρχο δυτικό μπλοκ καθώς αποτελεί παράδειγμα νίκης για τους αγώνες που ξεπηδούν ενάντια στην αποικιοκρατική και ιμπεριαλιστική κατοχή, για τους αγώνες αυτοδιάθεσης, για τους ταξικούς αγώνες των λαών του κόσμου. Ένα παράδειγμα το οποίο έπρεπε να χτυπηθεί σκληρά και με κάθε μέσο οδηγώντας στην πλήρη συστράτευση των δυτικών κρατών στην στήριξη της σιωνιστικής απάντησης, δίνοντας το πράσινο φως για να εξαπολυθεί η αγριότητα η οποία ακολούθησε εναντίον του παλαιστινιακού λαού.
Εξαργυρώνοντας το ρόλο του τοποτηρητή των συμφερόντων του δυτικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή το σιωνιστικό κράτος-δολοφόνος προχώρησε στη συστηματικοποίηση της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού με τον πλήρη αποκλεισμό και την χερσαία εισβολή δυνάμεων στην Γάζα, την άνευ προηγουμένου καταστροφή οικιστικών, πολιτικών, υγειονομικών υποδομών, την σκόπιμη και συνεχή στόχευση αμάχων, δημοσιογραφικών συνεργείων, ιατρικού προσωπικού, τον βομβαρδισμό προσφυγικών καταυλισμών, την καταστροφή του δικτύου υδροδότησης και ηλεκτρισμού, τη σύλληψη και τη μεταφορά χιλιάδων σε ισραηλινές φυλακές υπό καθεστώς απάνθρωπων βασανιστηρίων, την εργαλειοποίηση της παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας και τον διωγμό δεκάδων χιλιάδων παλαιστινίων από τα βόρεια, στη νότια Γάζα με απώτερο στόχο τον πλήρη εκτοπισμό τους. Παράλληλα, χτύπησε την δομή των οργανώσεων του αποκαλούμενου «Άξονα της Αντίστασης» με την δολοφονία ηγετικών στελεχών (Χαμάς : Χανίγια, Σινουάρ - Χεζμπολάχ : Νασράλλα), εισέβαλλε στον Λίβανο, εισέβαλλε και προσάρτησε περιοχές της Συρίας, πραγματοποίησε επιθέσεις στο Ιράν τζογάροντας με την γενικότερη ανάφλεξη στην περιοχή. Σε όλη αυτή τη περίοδο, εκτός από την πολιτική, διπλωματική και οικονομική κάλυψη, είχε ως σταθερό, έμπρακτο αρωγό τις δυνάμεις των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Ε.Ε., δηλαδή το σύνολο των «παραδοσιακών» αποικιοκρατικών – ιμπεριαλιστικών χωρών, οι οποίες μέσω μιας ακόμη «συμμαχίας των προθύμων» συμμετείχαν σε αμυντικές και επιθετικές επιχειρήσεις στήριξης του Ισραήλ εις βάρος των λαών της Παλαιστίνης αλλά και της Υεμένης λόγω της δράσης των Χούθι ενάντια σε πλοία ισραηλινών και δυτικών συμφερόντων στον εφοδιαστικό διάδρομο των στενών της Ερυθράς Θάλασσας.
Όσον αφορά την Βρετανία ειδικότερα, ο ρόλος της για το παλαιστινιακό ζήτημα έχει καθοριστικό χαρακτήρα με ιστορικό και πολιτικό βάθος. Με το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, το 1918, και την ήττα των Κεντρικών Δυνάμεων με τις οποίες είχε ταχθεί η Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Βρετανία η οποία μαχόταν με τις οθωμανικές δυνάμεις στην Μέση Ανατολή υποστηρίζοντας πρόσκαιρα και ωφελιμίστικα την ανεξαρτησία των Αραβων, αναλαμβάνει την εξουσία στην ευρύτερη περιοχή της Παλαιστίνης δημιουργώντας την «Βρετανική Εντολή της Παλαιστίνης». Ένα χρόνο πριν, το 1917, ο υπουργός εξωτερικών της Βρετανίας Άρθουρ Μπαλφούρ στέλνει μία επιστολή (Διακήρυξη Μπαλφούρ) στον ύπατο αρμοστή της βρετανικής εβραϊκής κοινότητας Λόρδο Ουόλτερ Ρότσιλντ στην οποία δεσμεύεται για την δημιουργία εβραϊκού κράτους στα εδάφη της Παλαιστίνης δίνοντας ρεαλιστική υπόσταση στον αλυτρωτισμό του νεοσύστατου σιωνιστικού κινήματος.
Κατά τη διάρκεια του αποικιοκρατικού βρετανικού καθεστώτος, 1923-1948, οι βρετανοί χρηματοδοτούν και διευκολύνουν με κάθε τρόπο την μαζική εβραϊκή μετανάστευση και τον εποικισμό των παλαιστινιακών εδαφών με αποτέλεσμα την αυξανόμενη ένταση με τον αραβικό πληθυσμό που οδήγησε στην Αραβική Εξέγερση, 1936-1939, την οποία οι βρετανοί κατέστειλαν με βάναυση ένοπλη επέμβαση με τιμωρητικές κατεδαφίσεις σπιτιών, βομβαρδισμούς, μαζικές συλλήψεις και εκτελέσεις και τον σχηματισμό και τον εξοπλισμό ένοπλων παραστρατιωτικών ομάδων εποίκων. Ακόμη πριν την λήξη της βρετανικής εντολής και την αποχώρηση των βρετανικών δυνάμεων, το 1948, αυτές οι παραστρατιωτικές ομάδες, που αποτέλεσαν τον πυρήνα του μετέπειτα ισραηλινού στρατού, εξαπέλυσαν, με την στήριξη των βρετανών, μια δολοφονική εκστρατεία, 1947-1949, εναντίον του αραβικού πληθυσμού που έμεινε στην ιστορία ως «Νάκμπα» (Καταστροφή) με την καταστροφή εκατοντάδων χωριών, την δολοφονία χιλιάδων αράβων και τον εκτοπισμό εκατοντάδων χιλιάδων στην Αίγυπτο, τη Συρία, το Λίβανο, την Ιορδανία. Συνθήκη η οποία σχηματοποίησε τους όρους της επίσημης ίδρυσης του ισραηλινού κράτους, 1948, και την παγίωση του με τον 1ο αραβο-ισραηλινο πόλεμο και την επικράτηση του έναντι των γειτονικών αραβικών χωρών.
Από τότε μέχρι σήμερα η Βρετανία, ως μετεξέλιξη της αποικιοκρατικής Βρετανικής Αυτοκρατορίας, είναι άμεσα ή έμμεσα (συν)υπεύθυνη για πλήθος ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων ως συν-ιδρύτρια και δομικός εταίρος στο ΝΑΤΟ. Από τον ναυτικό αποκλεισμό του Πειραιά και την απόβαση βρετανικών δυνάμεων στην Αθήνα ενάντια στον ΕΛ.ΑΣ (Μάχη της Αθήνας) για την αποτροπή του κομμουνιστικού κινδύνου, τη στήριξη της εξόριστης κυβέρνησης και τη διαμόρφωση του πολιτικού καθεστώτος στη χώρα, μέχρι τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Μέση Ανατολή (Αίγυπτος, Εμιράτα, Ιορδανία, Ιράκ), Αφρική (Ουγκάντα, Κένυα, Τανγκανίκα, Μαυρίκιος), Ατλαντικό (Ανγκουίλα, Φόκλαντς), Βαλκάνια (Κοσσυφοπέδιο, Σερβία) μέχρι σήμερα όπου χρησιμοποιεί τα εναπομείναντα υπό βρετανική κυριαρχία κυπριακά εδάφη για αποστολές αναγνώρισης, αντικατασκοπείας, βομβαρδισμού ενάντια στον παλαιστινιακό λαό και τη συμμετοχή της σε μεικτή δύναμη επέμβασης (με τη συμμετοχή και ελληνικών δυνάμεων) ενάντια στον λαό της Υεμένης στην Ερυθρά Θάλασσα.
Σε ένα διεθνές πλαίσιο όξυνσης του ανταγωνισμού παραδοσιακών και αναδυόμενων πόλων δύναμης εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, η έμπρακτη αποτύπωση της με την εδαφικοποίηση της σύγκρουσης στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, η παγίωση εθνικιστικών δυνάμεων και πολεμοκάπηλης ρητορικής, η στροφή στην στρατικοποίηση της οικονομίας και στο «ράλι» εξοπλιστικών προγραμμάτων με την ανεξαρτητοποίηση και την αύξηση των στρατιωτικών προϋπολογισμών των χωρών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ (Rearm Europe), τη μετατροπή της Ελλάδας σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο και τη συμμετοχή της στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, αποκρυσταλλώνει για ακόμη μια φορά το πραγματικό πρόσωπο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της ιμπεριαλιστικής επέκτασης, δηλαδή την κονιορτοποίηση των λαών και των αναγκών του στο βωμό της διαιώνισης της κερδοφορίας του Κεφαλαίου και της εξουσίας της άρχουσας τάξης.
Σε αυτές τις συνθήκες είναι επιτακτική η ανάδειξή των άμεσα ή έμμεσα εμπλεκομένων και υπεύθυνων δυνάμεων, είναι επιτακτική η ανάγκη για ένα συγκροτημένο, πλατύ και μαχητικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα με ταξικά χαρακτηριστικά με στόχο να αντιπαλέψουμε τον εχθρό μέσα στην χώρα μας. Γιατί η διεθνιστική αλληλεγγύη είναι η βάση για τη συνειδητοποίηση της κοινής θέσης των λαών, είναι η βάση της συγκρότησης της κοινής ταξικής συνείδησης η οποία σχηματοποιεί προοπτικά την δυνατότητα και την δυναμική της ταξικής απελευθέρωσης στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός κόσμου απαλλαγμένου από την καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.